Wat mij drijft in het ‘leraarschap’….
Het begon achter mijn bureau bij het PR bureau waar ik als 23 jarige werkzaam was. Ik was bezig om mee te denken over een PR campagne voor een bekend sauzenmerk toen de vraag opeens als een donderslag bij me binnenkwam: ‘Welke bijdrage lever ik aan deze wereld wanneer ik dit werk tot mijn 60e blijf doen?’ Het antwoord op de vraag beviel me niet en heeft me daarna niet meer losgelaten. Niet lang daarna besloot ik het roer rigoureus om te gooien en meldde ik mij aan als zij-instromer.
Na een aantal jaren voor de klas te hebben gestaan volgde ik de Master SEN Interne Begeleiding, werkte ik als IB’ er in de bovenbouw, werd ik adjunct-directeur en rondde ik mijn opleiding tot schoolleider af.
En toen, 17 jaar na mijn eerste kennismaking met het onderwijs, ging het kriebelen. Ik had steeds minder lol in mijn werkzaamheden binnen de directie en ik miste datgene waar ik ooit vol vuur voor had gekozen: het onderwijsproces zelf.
Ik besloot te stoppen en voor mezelf te beginnen. Ik heb Braintree Onderwijsbegeleiding opgericht waar ik, onder begeleiding van Truus van Putten, met Human Dynamics, 3D leren en Passie en Talent aan de slag ben gegaan. Een liefde die vele jaren daarvoor al was ontstaan. Op deze manier kon ik me weer echt verbinden aan het onderwijs en kon ik werken met de theorieën waar ik zo in geloof.
En toch voelde het nog niet compleet. Ik miste nog steeds iets. Toen ik de rust nam om echt te luisteren naar dat stemmetje in mezelf kwam ik erachter dat ik eigenlijk weer terug wilde naar de plek waar het ooit begonnen was. De klas. De dagelijkse verbinding maken met datgene waar het echt om draait, het kind.
En daar ben ik nu. Leerkracht van een groep 7-8 en als een vis in het water. Ik vind het een feest om weer les te mogen geven. Het is een fantastische, gecompliceerde, ingewikkelde, maar bovenal zeer liefdevolle en dankbare baan. Na een aantal maanden ben ik zeker nog niet de leerkracht die ik weer wil zijn. Ik ben iedere dag aan het ontdekken, aan het zoeken, aan het afwegen en aan het uitvinden hoe goed onderwijs eruit moet zien in deze groep die de afgelopen jaren heel wat voor haar kiezen heeft gekregen.
Maar ook al ben ik nog niet daar waar ik wil zijn, de rust is weer terug in deze groep en ook in mezelf. Ik heb echt contact met ‘mijn’ kinderen en langzaam maar zeker neemt hun gevoel van veiligheid weer toe. Dat is wat echt belangrijk is.
Deze kinderen begeleiden op hun weg. Genieten van dat gezichtje van oprechte trots, wanneer het lukt die ene som wel op te lossen. Om ze o.a. via 3D onderwijs en Passie en talent meer inzicht te geven in wie ze zijn, waar hun kracht zit en ze het vertrouwen te geven dat ze bergen kunnen verzetten wanneer zij dat echt willen. Hier wil ik ook als leerkracht in groeien. Ik wil beter worden dan ik nu ben, ik wil echt het verschil kunnen maken.
Het is tevens een groot doel van mij om de kwaliteiten van mijn leerlingen naar boven te brengen en aan het licht te krijgen op zo’n manier dat het vele malen krachtiger is dan het resultaat van een toets. Dat lege toetsresultaten niet meer leidend zijn voor hun eerste stappen richting hun toekomst, maar dat we het kind in het Nederlandse onderwijssysteem als geheel gaan bekijken met alle prachtige (en minder prachtige) eigenschappen die zoveel meer zeggen over hun succes in het leven!
Dit is wat mij drijft in het leraarschap en daarom ben ik dankbaar dat ik weer leerkracht mag zijn.
Lonneke Steens
