Marieke, een vierdejaars studente journalistiek, vertelt dat deze studie eigenlijk niet haar eerste keuze was. Zij had erg graag haar studie politicologie aan de universiteit willen afmaken. Maar helaas kreeg zij na haar eerste studiejaar te horen dat zij teveel ‘studievermijdend gedrag’ vertoonde. Na wat doorvragen vertelde zij dat het voor haar heel lastig was om meteen allerlei opdrachten te moeten uitvoeren in een vakgebied waar zij helemaal nog niet in thuis was. Op de vraag wat zij nodig zou hebben gehad om dit eerste jaar beter door te komen, vertelde zij dat het haar erg zou hebben geholpen wanneer iemand haar eens ‘rond had geleid in dit vakgebied’. Bijvoorbeeld door een ter zake kundige docent of een ouderejaarsstudent, zodat ze beter zicht kon krijgen op de context en achtergronden van zo’n nieuw vakgebied.

Of..door tijd te krijgen om dat zelf te doen en dat deed ze tenslotte ook. Alleen kreeg ze daar onvoldoende gelegenheid en tijd voor. Want de opdrachten moesten wel af en de eerste toetsen kwamen al snel...

Toen is ze ‘maar een HBO-opleiding gaan doen’, omdat haar studieloopbaancoach ook wel vond dat zij beter af was met een meer praktijkgerichte opleiding. Marieke vermoedt dat haar docenten/begeleiders geen idee hebben gehad van hoe hard zij achter de schermen heeft gewerkt om zich ‘degelijk’ in te werken in het voor haar nieuwe vak politicologie. Ondertussen blijft deze studie voor haar nog steeds aantrekkelijk.Marieke komt daar heus nog wel, want inmiddels is ze er wel achter dat haar ‘falen’ niets te maken heeft met haar intelligentie of werkhouding. Ze kan zo’n studie heus wel aan, wanneer ze maar de tijd krijgt ‘om erin te kunnen komen’ of hierbij in de start beter wordt begeleid.